مسافران کوپه صبح

غزل با عنوان «مشک به شرط چاقو» را از نظر می گذرانید:
تا مشک می فروشند اینجا به شرط چاقو / غیر از زیان ندارد بازار این هیاهو
یوسف نمی شناسند بازار های این شهر / او که نشانده صد تیر در چلّه های ابرو
از بس که خوش درخشید، زد چشم آسمان را / دارد عجب جناسی خورشید و ماه با او
یک نیمه سمت ساحل، یک نیمه سمت دریا / صدها کنایه دارد این چشمه ی دو پهلو
تا چشمه روی لبهاش، آب حیات دارد / لب های تشنه ی خضر، در حسرت لب او
شد مشک او پرنده، آمد بنوشد آبی / صیّاد آمد آتش افتاد بر پر قو
از زخم مشک کم کم می رفت خون، چنان که / چون شمع آب می شد هی قطره قطره، سوسو
صیّاد، روزگارش تار و سیاه می شد / چون پشت صید خود داشت، او آه بچه آهو
آمد فرات و زخم لب های مشک را شست / یعنی که بعد مرگ سهراب، نوشدارو