چهارده پرتره از ماه

«چهارده پرتره از ماه» عنوان مجموعه است شامل 63 شعر که بیشتر در قالب غزل و طی سال های 1381 تا 1387 سروده شده اند. البته چند مثنوی و دوبیتی نیز در میان این سروده ها دیده می شود. این شعرها موضوعات متنوعی چون مضامین عاطفی، اجتماعی و آیینی را شامل می شوند.
برخی از عناوین آن عبارتند از: «ای شب مهتاب در سودای روی ماه تو»، «پنهان شد رفته رفته خورشید در آب»، «آغاز کرد قصه ی بود و نبود را»، «روزی که از راه آمدی، شب را ز خود راندیم»، «تویی که پل زده ای بر تمام ابرو ها»، «خدا نام تو را آورد و جان بخشید جان ها را»، «کم پیش می آید صدای بال شاهینی»، «من، دل سپرده ام به سلام مجددت»، «پریدم از خواب و ایستادم به احترام شما»، «خورشید، بس که خواب تو را دید، خسته شد» و ...