برده داری سنتی قرون گذشته، به رغم پیشرفت های محیرالعقول بشریت در حوزه های مختلف علوم تجربی، فنی و انسانی و برافراشتگی پرچم حقوق بشر بر بام های بلند سازمان های بین المللی ـ به ویژه سازمان ملل متحد ـ در قرن 21 درکسوت قاچاق انسان و به صورت فراملی رخ نموده، دور از واقعیت نیست.
قاچاق انسان و اعضا و جوارح آن به عنوان سودآورترین تجارت سیاه پس از مواد مخدر، مؤید گستره انکارناپذیراین واقعه شوم درسراسرگیتی است.
گرچه تصویب قانون مبارزه باقاچاق انسان در سال 1383، مجاهدتی ارزنده برای همنوایی با جامعه جهانی واهتمام به وجاهت وکرامت انسانی است، لکن به دلیل فقدان پیش بینی اقدامات پیشینی و پسینی و ملحوظ نکردن مکانیسم های ترمیمی، حاوی خلأها ونواقص غیرقابل اغماضی است که بیان آنها با توجه به دیدگاه صاحب نظران و محققان ارزشمند، درابعاد فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و حقوقی به شیوه توصیفی و تحلیلی، وظیفه اساسی این تحقیق وپژوهش درقالب کتاب حاضراست.