سیدحسن نصرالله: در اینجا قصد داریم دراینباره شفاف و نیز از سر مسئولیت صحبت کنیم؛ چون همواره عدهای میکوشند القا کنند که اینجا دوگانگیِ معیار وجود دارد. باید بگویم نه! چنین نیست. بنده به یاد دارم در سخنرانیام به مناسبت سالگرد شهادت استادمان، شهید سیدعباس موسوی در شهر نبی شیث (ع) گفتم که موضع ما دربارهٔ جنبشها و انقلابهای عربی، از معیارهای ثابت، یگانه و روشنی سرچشمه میگیرد. استانداردهای متفاوت وجود ندارد که برخی بگویند دوگانگی و... وجود دارد. ما معیارهای خود را چنین اعلام کردیم: 1. موضع، روابط و جایگاه آن جنبش در برابر خط آمریکا در منطقه [چگونه است]. از این نظر، نظامها از سه حالت خارج نیستند: یا نظامی آمریکایی و سرسپردهٔ آمریکا و در جهت منافع خط این کشور در منطقه است؛ یا سرسپرده، دنبالهرو و در جهت منافع خط آمریکا نیست. نظام سومی هم نظامی بازدارنده است. این نظام، شرطهای آمریکاییها را نمیپذیرد و بلکه از راههای گوناگون در مقابل خط آمریکا و اسرائیل میایستد. پس در وهله اول، موضع و جایگاه نظام را باید مدنظر قرار داد. هیچکس نمیتواند این مسئله را در نظر نگیرد، وگرنه قضاوتش نامنصفانه خواهد بود. 2. آیا نظام و سران و رهبران نظام، توان اصلاح دارند و میخواهند اصلاحات انجام بدهند یا خیر؟ چنانچه نظامی در خدمت خط آمریکا و اسرائیل باشد و در ضمن، برای اصلاحات، آمادگی و جدیت نداشته باشد، اگر مردم در مقابل چنین نظامی بایستند، بدون شک، ما نیز همراه این مردم هستیم. در واقع بر اساس هر سنجهای، ما نمیتوانیم با اینها نباشیم. هیچکس هیچ توجیهی ندارد که بگوید ما با اینها نیستیم. به همین سبب، من پرسیدم کسانی که با مردم بحرین نیستند، چرا اینگونهاند؟ در اینجا بهتر است بررسی کنیم که نظام سوریه، چگونه نظامی است؟ اول اینکه، آیا این نظام، نظامی بازدارنده است؟ بله بازدارنده است. دست کم از سال 1982 م.18 که آمریکاییها با پروژه به این کشور آمدند،19 سوریه ایستاد و جنبشهای مقاومت