مروارید شکسته

عباس با چشمان برهنه به آسمان نگاه کرد. گفت: اونا بی رحمن، خیلی بی رحم. اونا حرف حق رو نمی تونن بشنون. وقتی یه مرجع تقلید رو به خاطر دفاع از حقوق مردم، از وطنش می رونن. می فرستنش توی بلاد غریب، تا قوانین من درآوردی شون رو جانشین قوانین الهی کنن. فکر می کنی با افرادی مثل من و تو چکار می کنن؟ اونا اونقدر مسخ شدن که دیگه از نشون دادن سیرت شون هیچ ابایی ندارن.

عباس آهی کشید: اگه موقع حمله به مدرسه فیضیه قم، قرآن ها رو پاره نمی کردن این آتیش این قدر شعله ور نمی شد. در این هنگام لکه ابری ماه را از نظر پنهان ساخت. بتول سردش شد. انگار خونش منجمد شده باشد، لرزید.

بریده بریده گفت: هر کی به قرآن بی حرمتی کنه چوبش رو توی همین دنیا می خوره.

عباس دست بتول را گرفت: بیا بریم داری می لرزی.