آرای اخلاقی ملاصدرا

حکمت متعالیه در پرتو تمهیدات الهی، عقلانی و سلوکی برای نیل به موهبت کمال قدسی و روش نگرش معرفتی به نظام احسن آفرینش، مقصد غائی حکمت را تربیت و کمال اخلاقی انسان می داند و اساس حیات معقول و زندگی الهی را رشد فضیلت های رفتاری و درونی عنوان می کند،
مکتب صدرائی قوانین اخلاقی را از روزنه یافته های برهانی و تجربه معنوی متمایز از فیلسوفان پیش از خود واکاوی نموده، خاستگاه تکوین ملکات و محاسن فضایل را تهذیب ظاهر، تطهیر دل، تنویر قلب دانسته و حاصل این موهبت را گذر از خویشتن و استمداد از سرچشمه قدسی نور وحی می بیند و معتقد است خیر حاکم بر ارزش های اخلاقی علاوه بر عدالت، از عناصری چون حق، زیبایی، استمرار و مصلحت شکل می گیرد و انسان رهرو سعادت، نیازمند کرامت، حکمت، حریّت، بندگی و قرب به حق، عقلانیّت، سلوک الهی در ساحت عمل؛ نگاه قدسی به قوانین اخلاقی و تبعیّت از نوامیس شریعت است.