جریان شناسی نیم قرن شعر پایداری (1342 - 1392)

«جریان شعری» به فعالیت گروهی از شاعران اطلاق می گردد که در یک دوره تاریخی زیسته و آثارشان به لحاظ فکری، محتوایی و زیبایی شناسی، می تواند در یک مجموعه قرار گیرد.
«جریان شناسی» فصلی جدید در مطالعات تاریخ ادبی است که ب در نظر گرفتن تحولات اجتماعی، فرهنگی، سیاسی به تحلیل فرمی و محتوایی اثار شاعران یک دوره می پردازد.
پس از تحولاتی که نیما در شعر فارسی به وجود آورد، جریانهای شعری مختلفی با نوآوری هایی در فرم و محتوا به ظهور رسید که می توان به جریان های موج نو، شعر ناب، شعر حجم، شعر حرکت، شعر پسانیمایی، پست مدرن، فرم، کلمه .. اشاره کرد.

کتاب حاضر مطالبی را پیرامون شعر پایداری ارائه می کند.