هدف اصلی این پژوهش بررسی مشارکت و احیاناً نقش مطبوعات ایران در روند نوسازی و توسعه سیاسی جامعه ایرانی طی قرن نوزدهم و در دوره زمامداری قاجاریه است. همچنین به نقش این موقعیت در برانگیختن و پیروزی انقلاب مشروطیت در آغاز قرن بیستم اشاره خواهد شد.
مباحث کتاب
به صورت کلی میتوان مباحث کتاب را شامل موارد ذیل دانست:
فصل نخست مربوط میشود به طرح چارچوب نظری و بیان نظریه «نظریه اشاعه/انتشار» و کاربرد آن در پژوهش حاضر؛
فصل دوم به ارائه روششناسی پژوهش میپردازد؛
فصل سوم تاریخچه ای مختصر از ایران در دوران قاجار و اوضاع سیاسی آن زمان ارائه می دهد؛
فصل چهارم تاریخچه ای از روزنامه نگاری و نیز خبرنویسی را در ایران به دست می دهد و بازه های مختلفی را در دوره قاجار بررسی و مقایسه می نماید؛
فصل پنجم نمایی کلی از ظهور و شکل گیری روشنفکران ایرانی جایگاه و نقش ایشان در قرن 19 در جامعه ایران را ارائه می دهد.
فصل ششم شاید قلب این پژوهش باشد. طی این فصل به بررسی دقیق روزنامه های «وقایع اتفاقیه»، «قانون» و «صور اسرافیل» پرداخته می شود؛
فصل هفتم نیز به جمع بندی ها و نتیجه گیری اختصاص داده شده است.