تا صبح بسوزد: گزیده شعر عاشورایی

انگار در عزای خودش گریه می کند
شعری که پا به پای خودش گریه می کند

گم کرده در غبار خودش را که این چنین
دنبال ردّپای خودش گریه می کند

دارد دلش برای خودش شور می زند
با ذکرِهای های خودش گریه می کند

هر بیتْ روضه ایست که آتش گرفته است
هر بیتْ در رثای خودش گریه می کند

حالا که قطعه قطعه شده پیکر غزل
با خون واژه های خودش گریه می کند