منظومه های فارسی به عنوان آثاری ادبی که ماهیتی روایی و داستانی دارند، نمونه های درخشانی از پیشینه داستان پردازی در ادبیات فارسی هستند. نخستین قدم برای نزدیک شدن به این گنجینه، شناساندن آن به مخاطب است و یکی از راه های شناساندن، تلخیص و بازنویسی آنهاست تا از این طریق، هم گوهرهای درخشان نهفته در آنها در اختیار مخاطب قرار گیرد و هم اشتیاق و انگیزه مطالعه اصل آثار در او بیدار و نیرمند شود.