پریشان موی و خاک آلود

عَنِ الرَّیَّانِ بْنِ شَبِیبٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَی الرِّضَا علیه السلام فِی أَوَّلِ یَوْمٍ مِنَ الْمُحَرَّمِ فَقَالَ لِی یَا ابْنَ شَبِیبٍ أَ صَائِمٌ أَنْتَ؟ فَقُلْتُ لَا فَقَالَ إِنَّ هَذَا الْیَوْمَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی دَعَا فِیهِ زَکَرِیَّا علیه السلام رَبَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ رَبِّ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعاءِ فَاسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ وَ أَمَرَ الْمَلَائِکَةَ فَنَادَتْ زَکَرِیَّا وَ هُوَ قائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرابِ أَنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکَ بِیَحْیی فَمَنْ صَامَ هَذَا الْیَوْمَ ثُمَّ دَعَا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ اسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ کَمَا اسْتَجَابَ لِزَکَرِیَّا علیه السلام.

ریّان بن شبیب می‌گوید: روز اول محرّم خدمت امام رضا (ع) رسیدم. حضرت فرمودند: ای پسر شبیب! آیا امروز را روزه گرفته‌ای؟ عرض کردم: خیر. فرمودند: امروز همان روزی است که حضرت زکریّا (ع) در دعای خود، خداوند متعال را چنین خواند:

(رَبِّ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعاءِ2)
پروردگارا از جانب خود، نسل پاکیزه‌ای به من عطا فرما، به‌درستی که تو شنونده دعای دعاکنندگان هستی.
سپس خدای متعال دعای او را اجابت کرد و به ملائکه فرمود تا به زکریّا (ع) ندا دهند، درحالی‌که در محراب به نماز ایستاده بود: خداوند، تو را به فرزندی به نام یحیی (ع) بشارت می‌دهد.

سپس امام رضا (ع) فرمود: هرکس روز اول محرّم را روزه بگیرد، سپس دعا کند، خدای متعال دعای او را مانند دعای حضرت زکریّا (ع) مستجاب می‌کند.