علیه تربیت فرزند: برای فرزندمان باغبان باشیم یا نجار؟

تصور اغلب ما از تربیت فرزندمان این است: فراهم کردن محیطی امن؛ برنامه ریزی دقیق و هدفمند برای زمان های کار و فراغت؛ نظارت دقیق بر اعمال و روابطش و هدایت او تا رسیدن به اهدافی عالی. هدف والدین امروزی این است که فرزندشان را به شکلی خاص و دلخواه «بسازند» تا در بزرگسالی فردی موفق شود.
اما آلیسون گوپنیک، از روان شناسان پیشرو معاصر، در این کتاب از غیرعلمی بودن و همچنین زیانبار بودن این نگاه به فرزندپروی سخن می گوید. او نشان می دهد که چرا هرگز نباید دنبال ساختن و شکل دادن به فرزندانمان باشیم: کودکان طوری خلق شده اند که نامنضبط و بازیگوش و پیش بینی ناپذیر و خیال پرداز باشند؛ آن ها طوری خلق شده اند که هم بسیار متفاوت از والدینشان و هم بسیار متفاوت از یکدیگر باشند.
گوپنیک همچنین توضیح می دهد که چطور از فرزندانمان طوری مراقبت کنیم که بیاموزند در جهانی پیش بینی ناپذیر افرادی انعطاف پذیر، خلاق و مقاوم باشند.