شب چهلم: سی روایت از ملاقات های نورانی

سال هاست سیاحت می کنم؛ از این شهر به آن شهر. از این روستا به روستایی دیگر؛ اما هیچ کدام مانند این شهر آخر و مانند این کاروان سرا که در آن اقامت کردم، مرموز نبود. فکرها را کنار می زنم و قدم تند می کنم سمت او. همین که همسفری من را پذیرفته جای شکر دارد. چه کسی باورش می شود من او را دیده باشم؟ با او همکلام شده باشم و همراهش به سفر بروم؟

حرفی نمی زند و من هم در خیالات خود غرق می شوم و...