سرمایه اجتماعی منبعی مرکب از قابلیت های بالقوه و ظرفیت های بالفعلی است که سیستم اجتماعی را در جهت تحقق اهداف و مطلوبیت های فردی و جمعی توانمند می کند. این پدیده، به شدت جامعه محور و موقعیتی است، بنابراین، در صورتی نقش و کارکرد خود را به خوبی ایفا می کند که متناسب با فرهنگ رایج در هر جامعه باشد. در این مطالعه تلاش شد با استفاده از قرآن کریم، چارچوبی پیرامون سرمایهی اجتماعی در جامعه اسلامی کشف و احصا شود. بر این مبنا، سرمایه اجتماعی از نظر ماهیت، محتوا و کارکرد آن میتواند در قالب چرخ های پربُعد و زاینده مشتمل بر مبانی (ایمان، تقوا، یقین، بصیرت و اعتقاد به امامت)، ابعاد (شبکه اجتماعی، هنجار اجتماعی و اعتماد اجتماعی)، پیامدها (دنیوی و اخروی) و جهتگیری معنوی (قرب الهی و رستگاری) نمایش داده شود. در این چرهة پویا، کیفیت و تعامل ابعاد و عوامل، تحت تأثیر همزمان همدیگر و کلیت سرمایه اجتماعی قرار دارد.