بررسی روش تفسیری راغب اصفهانی

راغب اصفهانی برای محققان عرصه های مختلف علوم اسلامی نام آشنایی است. او این نام را به واسطۀ آثار کم نظیرش در زمینه های علوم قرآنی، غریب القرآن، اخلاق و ادبیات عرب به دست آورده است. راغب افزون بر این آثار دارای تفسیر مشهوری نیز بوده است که تا اوایل دهۀ پیشین جز مقدمۀ مشهور آن در دسترس علاقه مندان نبود.

این تفسیر، مرجع مطلق مفسران بزرگی همچون بیضاوی بوده است. بخش منتشر شدۀ این تفسیر به خوبی گویای اهمیت آن است. بحث های مبسوط واژه شناسی و اعراب، تسلط راغب در جمع بین اقوال و اندیشه های مختلف، تسامح ویژۀ او در بحث های کلامی و اشاره به آرای مفسران پیش از قرن چهارم از ویژگی های ممتاز این اثر به شمار می آید.
ابهامات مربوط به تاریخ وفات و مذهب راغب نیز از موضوعات خواندنی بخش نخست این کتاب است.