دولت و سیاست فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران (1360 - 1392)

در بخشی از مقدمه این کتاب می خوانیم:

«بدون شک، «انقلاب اسلامی»، همچنان که از نام آن آشکار است، انقلابی است که از نظر ماهیت ایدئولوژیک، ریشه در آیین «اسلام» دارد و بر اساس مایه ها و مضامین الهی آن شکل گرفته است. این تفسیر از انقلاب اسلامی محل تردید نیست؛ بنیان گذار این انقلاب، حضرت امام خمینی (رحمت الله علیه)، بارها در بیانات عمومی خویش بر آن تأکید ورزیده اند و همچنین، مغز متفکر انقلاب، علامه شهید آیت الله مرتضی مطهری (رضوان الله تعالی علیه) نیز علاوه بر تصریح به این برداشت، آن را در قالب تئوریک و مفهوم پردازانه گنجانده و عرضه کرده اند. از این رو، توقع منطقی آن است که حاکمیت سیاسی برآمده از چنین انقلابی نیز در همین راستا قرار داشته باشد و همین غایت اساسی را دنبال نماید. از آنجا که کلیدی ترین و مؤثرترین بخش از حاکمیت سیاسی در نظام جمهوری اسلامی، که در این باره نقش های تصمیم سازی، نظارت، مساعدت و اجرا را بر عهده دارد، دولت (قوّه مجریه) است؛ میتوان نتیجه گرفت که بحث درباره نسبت دولت با ایدئولوژی اسلامی از اهمیت و اولویت بیشتری برخوردار است.»