اولین رئیس جمهور: بازخوانی کارنامه ابوالحسن بنی صدر در ریاست جمهوری و فرماندهی جنگ

دوران ریاست جمهوری بنی صدر از مقاطع حساس تاریخ معاصر ایران بوده است. آن روزها آزمونی بود برای رژیم نوپای جمهوری اسلامی که راه و مسیر پیش رو را انتخاب نماید. بنی صدر در شرایطی که جلال الدین فارسی به دلیل مشکلات تابعیتی خود نتوانست نامزد انتخابات شود، بی رقیب بر کرسی ریاست جمهوری نشست. غرور او اما باعث شد تا آن چنان به خود غره شود که رأی مردم به خود را نشانی از کاریزما و جایگاه خود بداند. رویکردهای او و نوع ادبیات کلام و بیاناتش نشان می دهد چه بسا او نفوذ خود در بین مردم را از جایگاه کسی چون امام نیز برتر می دانست.

او فراتر از اختیارات یک رئیس جمهور در ساختار قانون اساسی وقت ایران، می خواست نخست وزیر، وزرا و مجلس تابع او باشد. سخن او قانون باشد و حرف او حرف مردم. جالب آنکه حتی آن زمان که نهایتاً شهید رجایی به عنوان نخست وزیر منصوب شد، تمام کارشکنی های ممکن را انجام داد. این کارشکنی ها از انتخاب نخست وزیر شروع شد و تا زمان نصب وزرا، حمله آمریکا به طبس و دفاع در مقابله رژیم اشغالگر بعثی ادامه پیدا کرد.