کتاب حاضر، جلد چهارم از مجموعه ی «تاریخ تحوّلات ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی» می باشد.
فضای باز سیاسی به وجودآمده پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مشارکت و رقابت سیاسی میان گروه ها و احزاب سیاسی را به میزان قابل توجهی افزایش داد. گروه های سیاسی از جمله جبهه ی ملی، نهضت آزادی، سازمان مجاهدین خلق و حزب توده با استفاده از این فضا به جمع آوری نیرو، سازماندهی تشکیلاتی و نفوذ در ساختارهای حاکمیتی و ترور یاران امام پرداختند.
آنان راهبرد قانون گریزی، ایجاد هرج و مرج و آشوب را برای مقابله با جمهوری اسلامی در پیش گرفتند و برای ایجاد تغییرات مورد نظر خود، برگزاری رفراندومِ زیر نظر خود را مطرح نمودند.
در این میان، آنچه را که فراموش کرده بودند، اسلام، ملت و رهبری امام بود. سپس با محاسبات اشتباه خود، ضمن نادیده انگاشتن قدرتِ نقش آفرین این سه عنصر، خود را «انقلابی» جلوه می دادند و سقوط نظام شاهنشاهی را به خود منتسب می کردند. سرانجام صبر، سکوت، مدارا و مماشات امام به پایان رسید و مردم بساط این گروه ها را درهم پیچیدند.