پیوستگی و گسستگی فرهنگی در تئاتر ایران از پیشا مشروطه تا 1332

در کتاب حاضر، تئاتر ایران از منظر نشانه شناسی فرهنگی مطالعه شده است و هدف آن شناخت جایگاه تئاتر در فرهنگ، تعاملات بینافرهنگی، نقش ترجمه تئاتر در دیگر جنبه های فرهنگ معاصر، تأثیر و تأثر آن ها بر یکدیگر، میزان نفوذ و تسلط قدرت هر دوره بر این هنر و شناخت سیر حرکت تئاتر از زمان های دورتر تا به امروز است.

این پژوهش از سویی گسست و پیوستگی فرهنگی در تاریخ تئاتر ایران و گسست و پیوستگی گفتمان قدرت در ایران و اثرات آن ها بر هنر نمایش این سرزمین را بررسی می کند و از طرف دیگر تعامل تئاتر با دیگر جنبه های فرهنگ معاصر (مثل مارکسیسم) و اثرات آن ها بر یکدیگر را مطالعه می نماید. نظریه نشانه شناسی فرهنگی از نظریه های جدید و نافذ در زمینه مطالعات فرهنگی است که در بین اهالی تئاتر چندان شناخته شده نیست، اما در همین اندک زمان، جایگاه قابل توجهی را به خود اختصاص داده است.