ضیافت افلاطون به نزد لئو اشتراوس

کتاب پیش ‌رو مجموعه درسگفتارهایی است که لئو اشتراوس در سال 1959 در دانشگاه شیکاگو ارائه کرده است. با اینکه قرار بود این درسگفتارها در دهۀ 60 میلادی به چاپ برسد، به دلایلی چاپ آن 40 سال به تعویق ‌می ‌افتد.

دلبستگی اشتراوس به قدما و به ویژه افلاطون را نمی­توان به حساب «عتیقه دوستی فراموش کارانه و خود آزارانه، یا رمانتیسم فراموش کارانه و مست کنند؛ گذاشت، بلکه «بحران زمانه ما، یا بحران غرب» او را به قدما و به ویژه افلاطون علاقه­ مند کرده است. بنابراین نمی­توان اشتراوس را صرفا کلاسیک پژوهی دانست که به بازخوانی و تفسیر دیالوگ­های افلاطون، از جمله ضیافت، می­پردازد بی­ آن­که بداند چرا افلاطون امروز بیش از همیشه اهمیت دارد. از نگرگاه اشتراوس، اصلی­ ترین تجلی­گاه بحران مذکور نه قلمرو شناخت ­شناسی یا هستی ­شناسی بلکه قلمرو فلسفه سیاسی است. آن­چه بازگشت به افلاطون یا دقیق­تر فلسفه سیاسی افلاطون را ضروری می­کند ناتوانی فلسفه سیاسی مدرن در پاسخ­گویی به «بحران زمانه ما» است.