یکی از مهم ترین مکتب های فکری در طول تاریخ اندیشه بشر، تجربه گرایی بوده است و تعارض میان اندیشه های این مکتب با خردگرایان، یکی از پردامنه ترین و شورانگیزترین جدال های فکری مستمر در تاریخ فلسفه غرب را شکل داده است؛ به گونه ای که شاید بتوان این نزاع را خلاصه کل تاریخ اندیشه ورزی فلسفی بشر در مغرب زمین دانست. علی رغم تعدد و تنوع آراء معرفت شناختی عقل گرایان و تجربه گرایان، می توان مهم ترین دیدگاه های اپیستمولوژیک آنان را در دو امر خلاصه کرد: نخست پذیرش یا نفی وجود مفاهیم فطری و دوم قبول یا نفی وجود گزاره های تالیفی پیشین. این پژوهش درصدد بررسی و نقد و ارزیابی ادله تجربه گرایان و تطبیق آن با دیدگاه فیلسوفان و متفکران مسلمان است.