سرشت اخلاقی معرفت

تحلیل واقع­ نماییِ باورها و معیار ارزش معرفتی آنها، رسالت دانش معرفت­ شناسی است؛ اما ازآنجاکه هر باوری، برآیندِ یک فرآیند و رفتار معرفتی است، عرصه برای دانش اخلاق فراهم می­ شود تا این رفتار را ارزش­ گذاری کند.

از سوی دیگر، داد و ستدها و مشابهت­ های فراوانی بین این دو دانش، به ویژه در ادبیات و مفاهیم مشاهده می ­شود. درنتیجه این مسأله رخ می­ نماید که سرشت معرفت تا چه اندازه از مؤلفه ­ها و ارزش­های اخلاقی متأثر است.

رویکردهای گوناگونی درباره تحلیل اخلاقی معرفت پدید آمده که کاوش درباره رابطه این ادبیات اخلاقی با اخلاق رایج و نیز میزان ابتنای معرفت بر اخلاقیات را در پیش چشم پژوهشگر علوم معرفتی قرار می ­دهد.
اخلاق علم، اخلاق باور، معرفت­شناسی فضیلت ­محور و تأثیر فضایل و رذایل اخلاقی بر معرفت، رویکردهایی است که درباره اخلاقی بودن فرآیند معرفت سخن می­گویند.

این پژوهش در پی محک زدن اصل این رویکردها و نیز سنجش توفیق آنها در اخلاقی کردن سرشت معرفت است.