تحلیل واقع نماییِ باورها و معیار ارزش معرفتی آنها، رسالت دانش معرفت شناسی است؛ اما ازآنجاکه هر باوری، برآیندِ یک فرآیند و رفتار معرفتی است، عرصه برای دانش اخلاق فراهم می شود تا این رفتار را ارزش گذاری کند.
از سوی دیگر، داد و ستدها و مشابهت های فراوانی بین این دو دانش، به ویژه در ادبیات و مفاهیم مشاهده می شود. درنتیجه این مسأله رخ می نماید که سرشت معرفت تا چه اندازه از مؤلفه ها و ارزشهای اخلاقی متأثر است.
رویکردهای گوناگونی درباره تحلیل اخلاقی معرفت پدید آمده که کاوش درباره رابطه این ادبیات اخلاقی با اخلاق رایج و نیز میزان ابتنای معرفت بر اخلاقیات را در پیش چشم پژوهشگر علوم معرفتی قرار می دهد.
اخلاق علم، اخلاق باور، معرفتشناسی فضیلت محور و تأثیر فضایل و رذایل اخلاقی بر معرفت، رویکردهایی است که درباره اخلاقی بودن فرآیند معرفت سخن میگویند.
این پژوهش در پی محک زدن اصل این رویکردها و نیز سنجش توفیق آنها در اخلاقی کردن سرشت معرفت است.