گفتمان های سیاسی در جمهوری اسلامی ایران

در سال1356 سه گفتمان اسلامی، ملی گرا و مارکسیستی رها شده از سرکوب پهلوی، فرصت حضور در عرصه سیاسی ایران را به دست آوردند و دیدگاه های متفاوتی درباره عوامل شتابزای انقلاب ارائه دادند.
گفتمان مارکسیستی هیچ گاه در ایران گسترش پیدا نکرد. به ویژه اینکه از سال 60 به حاشیه رانده شد. از این رو تا پیش از برکناری بنی صدر از ریاست جمهوری، گفتمان های موجود در جمهوری اسلامی ایران به دو گفتمان اسلامی و ملی تقسیم می شد؛ اما بعد از سال 60 و حذف گفتمان ملی، جناح جدیدی مشهور به چپ و راست در درون گفتمان اسلام سیاسی شکل گرفت.

این کتاب با بررسی تحلیل روند به مثابه یک روش در آینده پژوهی، با این پرسش اصلی رو به روست که روند گفتمان های سیاسی از سال 1356 تا 1388 چگونه بوده است؟
برای پاسخ، سؤالات فرعی الگوی تحلیل روند، ایده های سه گفتمان سیاسی ملی گرا، مارکسیستی و اسلام سیاسی (لیبرال، چپ و فقاهتی)، پیدایش چپ و راست و روند گفتمان های سیاسی در انقلاب اسلامی ایران، مورد مداقه قرار گرفته است.