اخلاقی زیستن و تبیین ادله آن: مقایسه نظرگاه اسلام و مسیحیت بر اساس قرآن و عهدین

این پژوهش می کوشد با روش توصیفی تحلیلی پاسخ های دو دین بزرگ الهی، یعنی اسلام و مسیحیت را به این پرسش اصلی که "چرا باید اخلاقی زندگی کرد؟" جویا شود.

برای ارائه پاسخ درست و منطقی به این پرسش اصلی، باید ابتدا مبانی بحث کاملا مشخص شود، به همین جهت بخش نخست دربارۀ مبانی خداشناختی، جهان شناختی، انسان شناختی و ارزش شناختی بحث می کند.

در مرحلۀ بعد باید تبیین شود که مراد از اخلاقی زیستن چیست و زیست اخلاقی چه ساحت هایی را در بر می گیرد و موانع آن کدام است، به همین جهت در بخش دوم به مفهوم شناسی اخلاقی زیستن پرداخته است.

مراد از اخلاقی زیستن آن است که شخص دارای صفات، حالات و ویژگی های اخلاقی باشد و در زندگی بر اساس آگاهی و اختیار خود کارهای ارزشی که متصف به خوب و بد می شوند و می توانند برای نفس انسان کمالی و یا نقصی را ایجاد کنند، انجام دهد.

بعد از تبیین مبانی و مفهوم شناسی اخلاقی زیستن، در بخش سومِ کتاب که مهم ترین بخش آن به حساب می آید به صورت خاص به پرسش اصلی پاسخ می دهد.
اسلام و مسیحیت بر این باورند که اخلاقی زیستن امری عقلانی است و می توان با ارائه دلائلی درستی آن را توجیه کرد. ادله اخلاقی زیستن از دیدگاه اسلام که عبارت اند از: تخلق به اخلاق الهی؛ تخلق به اخلاق پیامبر اعظم (ص) و اولیای الهی؛ دریافت پاداش و مجازات الهی در دنیا؛ دریافت پاداش و مجازات الهی در آخرت؛ حضور در محضر الهی؛ دوراندیشی و دفع عقاب محتمل؛ تجسم حقیقت وجودی انسان و نیل به کمال نهایی و سعادت جاودانی است.

ادله اخلاقی زیستن از دیدگاه مسیحیت که عبارت است از: تقلید از خدا؛ تشبّه به عیسی مسیح علیه السلام؛ ورود به ملکوت خدا/ آسمان؛ نیل به نجات و رستگاری.

بدین ترتیب این پژوهش در سه بخش اصلی و هر بخش در قالب دو فصل متناظر به هم دیدگاه های اسلام و مسیحیت را بر اساس قرآن کریم و عهدین به بحث و کاوش می پردازد. در پایان، به جمع بندی مطالب پرداخته موارد تشابه و تمایز میان دیدگاه اسلام و مسیحیت را برجسته کرده و با بیان چالش هایی که مسیحیت با آنها مواجه است، مطالب خود را به پایان برده است.