ارتداد

کتاب خیلی خوبیست. به گونه ای بسیار متفاوت به انقلاب 57 نگاه کرده و همه تصوراتی که از آینده داستان داریم را نقش بر آب میکند.

عالی بود نکات خیلی خوبی داشت ک لازمه بخونیمو ب خودمون نهیب بزنیم... روشون فکر کنیم... اره ما میتونستیم تو تاریخی باشیم ک اینجوری رقم بخوره... اما در اون صورت ما کدوم یکی از شخصیت های کتاب بودیم؟! و چجوری با این خبر و شوک بعد از اون سر میکردیم؟!

واقعا فوق العاده بود. بعد از خوندنش همش خداروشکر میکنم که تاریخ اینطوری رقم خورد که پیروزی انقلاب اتفاق بیفته. نکات خیلی خوبی توش بود که آدم رو بفکر می برد. خیلی دوسش دارم

ریز نکات خیلی مفیدی داره

موضوع کتاب عالیه ولی ای کاش نویسنده اینقدر کپی برداری از قلم و نوع نگارش نادر ابراهیمی انجام نمیداد

خیلی عالی بود، با اینکه من دوست ندارم وقتمو برای رمان بذارم ولی کتابیه که واجبه هرکس یه بار یا حتی چندبار بخونه، خیلی خودمو در شرایط کتاب میدیدم و وضع زندگی الانمون رو، همراه کتاب بارها اشک به چشمانم اومد و دعا کردم که خدا مارو با ازمایشهای سخت امتحان نکنه و مارو به عقب برنگردونه و ظهور اقامونو نزدیک کنه، به برکت همه اونهایی که بودن ورفتن یا هنوز هستن و با تمام وجود دارن در این راه مایه میذارن

کتاب خوبی نیست و اگه نویسنده اش آقای یامین پور نبود نمره ی بسیار پایینی میگرفت و اسم این کتابی رو که خوندم رو اصلا یک رمان نمیگذارم....
اصلا قابل مقایسه با نخل و نارنج نیست

فوق العاده است این کتاب

«ارتداد» هرقدر نثر خوبی دارد، در «روایت» و «درام» لنگ می زند. سوژه ی نابِ کتاب با پرداخت ضعیف نویسنده حرام شده؛ «ارتداد» داستان کم ملاتی است و فرصت های درخشانی را برای خلق اتفاق و کنش، از دست داده. «ارتداد» با یک ایده ی بی نظیر، شروعی طوفانی دارد و نوید یک رمانِ ماندگار را به مخاطبش می دهد. اگرچه در انتها نه به مرزهای «رمان» نزدیک می شود و نه می توان روی ماندگاری اش حساب کرد، اما تجربه ای خواندنی و ارزشمند در ادبیات داستانی ایران است.