سِحر با چشم بندی و تردستی و گاه با استفاده از خواص ناشناخته فیزیکی و شیمیایی بعضی از اجسام و عناصر و گاه از طریق کمک گرفتن از شیاطین و تأثیر در جنبه های روانی و تلقینی انجام می شود. اساس کار ساحران بر تحریف حقایق است که عموماً از توجه بیش از حد عده ای به خرافات و اوهام سوءاستفاده می کنند و باعث گمراهی مردم و تحریف حقایق و متزلزل ساختن پایه های اعتقادات افراد ساده ذهن می شوند.
در اسلام، سحر به شدت مذمت و از آن نهی شده است؛ یادگرفتن آن حرام است، مگر برای ابطال سحر و پیشگیری از اغفال و گمراه شدن مردم. خواندن آیات و دعاهایی برای ازبین بردن سحر در کتب و روایات نیز وارد شده است.
به هر حال وجود سحر را نمی توان انکار کرد؛ برخی صورت های آن هم اکنون رواج دارد و هنوز واقعیت آن شناخته نشده است؛ مثل کارهایی که مرتاضان هندی انجام می دهند.
در این نوشتار ضمن بیان آیات و روایات در مذمت سحر، راهکارها و اقدامات عملی در مواجهه با ساحران، به استناد نحوه برخورد انبیا و امامان معصوم با آنان بررسی شده است.
این کتاب در یک مقدمه و سه فصل منتشر شده است. فصل اول کتاب به مفاهیم و کلیات، فصل دوم به تهدیدها و تأثیرهای سحر و فصل سوم به مبارزه انبیا و امامان معصوم علیهم السلام با سحر اختصاص دارد.