مؤلف این کتاب که نظریه اش در زمینه تقطیع سال هاست جایگزین تقطیع سنتی شده است، حال انگاره جدیدی را برای طبقه بندی صدها وزن گوناگون شعر فارسی به دست می دهد. او وزن ها را به دو گروه متفق الارکان و متناوب الارکان تقسیم می کند، و سپس اعضای هر گروه را براساس خصوصیات ساده ای همچون تعداد هجاهای هر رکن و تعداد رکن های هر مصراع و غیره، به دسته ها و رده ها و بحرها و وزن های متفاوت طبقه بندی می کند. خواننده با اندک ممارستی می تواند محل هر وزن موردنظر خود را در کنار وزن های هم خانواده اش بیابد، و بر اساس تعداد شواهد و نیز زمان سروده شدن آن ها، به اطلاعاتی تقریبی درباره میزان مطبوع بودن هر وزن و زمان ورود آن به سلسله وزن های شعر فارسی دست یابد.