دیوان اثیرالدین اخسیکتی

دیوان اثیرالدین اخسیکتی گنجینه ای از میراث مکتوب ادب فارسی است و دربردارنده ارزش های زبانی، ادبی، اجتماعی و تاریخی است و بخشی از تاریخ ادبیات پر ارج و فرهنگ غنی و اصیل ایران را در اختیار پژوهشگران و ادیبان و شاعران قرار می دهد.

برای این کار بیش از بیست و پنج نسخه شناسایی شد که ده تای آن در مقدمه معرفی شده است و از آن میان با پنج نسخه قدیم تر و درست تر به شیوه نسخه اساس کار تصحیح دیوان اثیر را به پایان برد.

بخش هایی از دیوان اثیر مانند اقران او انوری و خاقانی نیاز به شرح دارد، اگر بنا بود ابیات مشکل آن شرح شود، حجم کتاب بیش از اندازه افزوده می شد، بنابراین به شرح و توضیح واژه های دشوار متن بسنده شد و در کنار سایر تعلیقات دیوان قرار گرفت.

این دیوان یکصد و چهل قصیده، سیصد و دوازده قطعه، یک مثنوی، دویست و هشتاد غزل و پانصد و شصت و چهار رباعی را دربردارد.