در مقام بیان خاستگاه عرفان اسلامی می توان بر دو امر تکیه و تأکید کرد: نخست، فطرت و نوع خلقت انسان هاست که ایجاب می کند هر انسانی بتواند به اندازۀ قابلیّت و تلاشش، ذوقیّات و کمالات عرفانی را تجربه نماید و در خود شکوفا سازد؛ دوم، فرهنگ غنی و تعالیم ناب اسلام، قرآن و روایات اهل بیت(ع) است که مطمئن ترین بستر و نیز بهترین عامل برای رشد و به فعلیّت رسیدن قابلیّت های انسانی و بهترین شیوه و مصون ترین راه برای رسیدن به سر منزل مقصود است.