در کتاب «درخت طوبی» که تحقیقی شایسته در مورد تبارنامه سادات در متون کهن است، ابتدا نیاکان پیامبر اعظم (ص) از جناب عدنان (علیه الرحمه) تا خود ایشان معرفی شده و سپس به معرفی اولاد و نسل ایشان پرداخته می شود.
گزیده کتاب
نسب شناسی از شاخه های علم تاریخ است که اشخاص را از راه پدران یا وابستگی های ایلی شان معرفی می کند. این دانش تاکنون به دو صورت مشجر (از نوادگان به نیاکان) و مبسوط (از نیاکان به نوادگان) ارائه شده و ملت های گذشته با آن آشنا بوده اند و ساکنان حجاز در دوره جاهلیت به حفظ انساب نیاکان خود اهمیت می داده اند.
آنان همه ساله در ایام حج وقتی از مناسک آن فارغ می شدند، در بازار عکاس حضور می یافتند و نسب خود را به حاضران عرضه می کردند، چنان که آیه شریفه 200 در سوره مبارکه بقره به این نکته اشاره دارد. بدین سان هر فرد با انسابش شناخته می شد و یا او را به شهر و حرفه اش نسب می دادند.