ابن عربی کتاب ترجمان الاشواق را در سال 598 در سفر به مکه نوشت، در عشق خود به نظام، دختر شیخ مکین الدین ابوشجاع زاهد بن رستم بن ابی الرجا اصفهانی. ابن عربی در فتوحات مکیه درباره این کتاب چنین نوشته است: "... لیکن اشتیاقِ خاطر خود را به او، در قلم آورم و از جانی شیفته پرده برداشتم و از علاقه خود خبر دادم ... بنابراین هر نامی که در این کتاب می برم (کنایه از اوست، بر در هر خانه ای می گریم، مقصود اوست و هر آنچه به نظم آورده ام در این کتاب) از ایماء به واردات الهی و تنزلات روحانی و مناسبات علوی، همواره بر شیوه آرمانی خویش رفته ام که آخرت برای ما از دنیا بِه بُوَد ... و خداوند، خواننده این دیوان را از این که ذهنش به چیزی خطور کند که شایسته جان های پرهیزگار و دل های آسمانی نیست، مصون دارد. آمین!".