قرآن کریم به عنوان معجزۀ الهی سخن، زیبایی ها و ظرافت های بسیاری را در بر دارد که توجه به آنها زمینۀ شناخت بهتر و بهره مندی بیشتر از قرآن را فراهم می آورد.
نوشتۀ حاضر دومین بخش از «علوم بلاغی و زیبایی شناختی قرآن» است و زیبایی های ادبی قرآن را با تکیه بر دانش بدیع در قالبی نوین، می شناساند. در این کتاب با زیبایی های آوایی قرآن و تناسب لفظ و معنا در موسیقی آن، و گونه های مختلف همگونی واژگانی، در سطوح لفظی و معنایی آشنا می شویم. همچنین به فواصل آیات که مهمترین جلوۀ ادبی قرآن است و وجوه زیباشناختی و معنایی بسیاری را در بر دارد و تکرارهای هنری در قرآن با کارکردهای بلاغی و زیباشناختی آن پرداخته شده است. برخی دیگر از آرایه ها به چگونگی، ترتیب و تفصیل مطالب مربوط است. تضادها و تقابل های ادبی در قرآن و نیز ایهام و آرایه های ایهام آمیز، گوشه ای دیگر از بلاغت قرآن را تشکیل می دهند.
در پایان نیز اشاره ای به بلاغت خاص قصه در قرآن شده است. از ویژگی های مهم کتاب، نمونه های فراوان قرآنی و بهره گیری گسترده از آثار تفسیری و بلاغی است. این اثر با حمایت مرکز هماهنگی و توسعه پژوهش و آموزش عالی کشور تدوین و به عنوان منبع آموزشی درس علوم بلاغی و زیبایی شناختی قرآن (2) رشته علوم قرآن و حدیث معرفی شده است.