زنان خاندان عصر تیموری

تیموریان با ماهیتی ایلیاتی از میان قبایل ترکان آسیای میانه برآمدند و طی قرن نهم هجری بر ماوراء النهر و بخش عمده‌ ای از ایران، تحت تاثیر فرهنگ ایرانی - اسلامی، به حکومت پرداختند. از این نظر، نوع رفتار تیموریان با زنان بر مبنای مجموعه‌ ای از سنت ‌های ترکی - مغولی و ایرانی - اسلامی شکل گرفت. دامنه نفوذ زنان در زمان تیمور که اجازه دخالت در سیاست را به کسی نمی‌ داد، کمتر و در زمان جانشینان وی که خلق و خوی مستبدانه تیمور را نداشتند؛ بیشتر است؛ از این ‌رو، زنان با آگاهی سیاسی و توان مدیریتی بالای خود به دخالت در امور مهم سلطنت پرداختند. این امر موجب فراهم شدن شرایط و امکانات لازم برای حضور اجتماعی زنان در مراسم و مجالس، تربیت شاهزادگان، فعالیت ‌های فرهنگی و مذهبی چون احداث بناهای مذهبی و عام ‌المنفعه و توسعه مراکز فرهنگی، آموزشی و پرداختن به امور اقتصادی شد.