دائو ده جینگ

جمله ‌ها و عبارت ‌هایی ساده، ساده ‌تر از آنچه انتظار می ‌رود، محمل عمیق ‌ترین اندیشه ‌های بشری واقع می ‌شوند؛ رسم شگفتی است. شگفت‌ تر آنکه بخش قابل ‌توجهی از این اندیشه ‌ها که از دوران باستان و از حکیمان و شخصیت‌ های دینی و معنوی برجای مانده در قالب عبارت ‌های ساده بیان شده است.
آیا بزرگانی که چنین عمیق می ‌اندیشیده ‌اند قادر نبودند واژه ‌ها و جمله ‌هایی سترگ و درخور اندیشه‌ های عمیق برگزینند یا در این سادگی پیامی برای مخاطبان نهفته ‌اند؟
به نظر می ‌رسد رازی در این سادگی نهفته است که ما را وا می‌ دارد بارها و بارها این عبارت ‌ها را مرور کنیم و باز بخوانیم. بازخواندن‌ و تعمق در این عبارت ‌ها است که ما را به ژرفایی که منبع این حکمت‌ ها است فرا می‌ خواند.

آنچه پیش ‌رو دارید ترجمۀ تازه ‌ای است از مهم ‌ترین اثر برجای‌ مانده از مکتب دائو.
این اثر کوتاه، به اعتراف بسیاری پژوهشگران و جستجوگران حکمت، دربردارندۀ بخش‌ هایی از حکمت باستانی چینی است که وجوه مشترک فراوانی با حکمت باستانی در دیگر سرزمین‌ ها دارد.
تاکنون ترجمه ‌های متعددی از این اثر به فارسی صورت گرفته است.
وجه تمایز این ترجمه تأکید مترجم بر رعایت جنبه‌ های علمی و تخصصی و دقت فراوان در معادل‌ گزینی‌ ها است؛ از آن روی که مخاطبان متخصص و پژوهشگران فارسی ‌زبان بتوانند نسخه‌ ای منقح، پیراسته و دقیق از این کتاب را در اختیار داشته باشند.
مقدمۀ مبسوط و توضیحات پایانی خود نشان از دقت‌ ها و باریک‌ بینی ‌های مترجم دارد و مخاطب را قانع می ‌سازد تا دریافتن دائو دِه جینگ را از دریچۀ این ترجمه از دست ندهد.