آب در هاون

معرفی کتاب

در آینه طنزهای تاریخ ‌دار روزنامه ‌ها و جراید، می‌ توان از منظر طنز به بررسی و بازنگری اتفاقات و تحولات جامعه در مقاطع و موارد مختلف نشست و حوادث را در حوزه طنز، بازسازی کرد. به نظر من، به هر میزان و مقدار که طنز روزانه و روزنامه ‌ای، با ادبیات و شعر و مثل آمیخته و به فرهنگ عامه و فولکلور آویخته باشد؛ بر دیرپایی و مانایی آن افزوده می‌ شود.

طنزهای این کتاب در فضایی قلمی شده است که دولت اصلاح ‌طلب و اهل گفتمان سیدمحمد خاتمی، در حال تحویل دادن کرسی گرم دولت به فردی به نام محمود احمدی ‌نژاد با ادبیات و نگرش خاص خود است. این نکته را بدان خاطر گفتم که همین ابتدای کار، گوشی دستتان باشد. دو سه ماه آن در دولت خاتمی و الباقی در دولت احمدی‌ نژاد، به رشته تحریر درآمده است. در هر دو دولت، سعی کردم تا قلم طنزم از دایره انصاف و ادب خارج نگردد و خارج نزند.

طنز و تاریخ، در ارتباطی تنگاتنگ با هم هستند. هرگز آن مقدمه شیرین هم ‌استانی خراسانی سبزواری ‌الاصل خود را فراموش نمی‌ کنم که در ابتدای داستان حسنک وزیر نبشت:

«امروز که من این قصه آغاز می‌ کنم، از این قوم که من سخن خواهم راند، یک دو تن زنده ‌اند در گوشه ‌ای افتاده و ... در تاریخی که می‌ کنم، سخنی نرانم که آن به تعصّبی و تزیدی کشد و خوانندگان این تصنیف گویند: «شرم باد این پیر را»؛ بلکه آن گوییم که تا خوانندگان با من اندر این موافقت کنند و طعنی نزنند... .»

منتهی از این قوم که من سخن می‌ گویم، جز یکی دو تن، الباقی بحمدالله زنده ‌اند و هر یک به عاقبتی و عافیتی دچار. و دچار یعنی عاشق!



دم همایونی ما گرم که در این هر دو دولت، کار خودمان را کردیم. آب در هاون کوبیدیم!