جواهر مصری

به سمت آیینه می‌روم. این منم، آسیه، همان دخترک سیاه‌مو با چشمان درشت و معصومانه‌اش، اما اینک با چهره‌ای مشحون از شکوه ملوکانه! اما آیا هنوز هم دیدگانم مفتخر به داشتن معصومیت است؟

معصومیتی که همواره بیم آن را داشتم که سیم و زر قصر به تباهی بکشاندش. پدرم می‌گفت چشمان مومنان بنی‌اسراِِئیل با چشمان بت پرستان قبطی فرق می‌کند. شب ها وقتی فرعونیان به می‌خوارگی، رقص و قمار در میکده های پر زرق وبرق رعمسیس مشغولند، مومنان بنی‌اسرائیل در خانه های فقیرانه‌شان به درگاه حدای یگانه دعا می‌خوانند و با اشک و التماس از او طلب مهربانی می‌کنند. صبحگاهان چشمان مومنان همچون ستارگان می‌درخشد و چهره‌هایشان چون خورشید نورافشانی می‌کند…