نگاهی نو به تعلیم و تربیت اسلامی

تعلیم و تربیت سیاسی که از مهم‌ترین کارکردهای نظام آموزشی به طور عام و برنامه‌های درسی به طور خاص محسوب می‌شود، ناظر بر ایجاد و رشد مجموعه‌ای از شناخت‌ها، عواطف و مهارت‌های سیاسی و اجتماعی در دانش‌آموزان می‌باشد.

توجه به مقوله سیاست به صورت عمومی و مقولات خاصی چون تربیت شهروندی، تعلیم و تربیت سیاسی چون آگاهی سیاسی و ‌سواد سیاسی در حوزه تعلیم و تربیت، امری مطلوب و اجتناب‌ناپذیر بوده و علاوه بر حصول و ارتقای مفاهیمی چون، مشارکت سیاسی، دانش سیاسی، تربیت شهروندی و غیره، بهره‌مندی از قدرت تحلیلی و نقادی مبتنی بر اصول مفروض اسلامی ـ ایرانی در چارچوب تفکر خلاق و موشکافانه در تصمیم‌گیری و نقش‌آفرینی سیاسی و اجتماعی متربیان و کنشگران آینده‌ کشور را به همراه خواهد داشت.

از حیث اهمیت، پرداختن به موضوع تعلیم و تربیت سیاسی در نظام تعلیم و تربیت و برنامه‌های درسی کشور در مقایسه با اهمیت این موضوع در پژوهش‌های خارجی دارای اولویت است. از حیث ضرورت نیز با توجه به عدم مفهوم‌پردازی مشخص میان اشکال و مراحل تعلیم و تربیت سیاسی و همچنین کاستی‌های توجه به این حوزه در نظام تعلیم و تربیت و برنامه‌های درسی مبنی بر نتایج پژوهش‌های صورت گرفته و مبتنی بر اهمیت مذکور، پرداختن به این موضوع ضروری است.