انسان در دو فصل

انسان در دو فصل، نوشته ای است که در فروردین ماه سال 1360 به صورت سخنرانی در تالار وحدت مطرح شد و به تربیت انسان در دو مرحله پیش از بلوغ و پس از بلوغ نظر دارد و در دو فصل مکتوب گردیده است.در فصل اول به محیط های تربیتی، شکل های تربیتی، عوامل تربیتی و وسایل تربیت توجه دارد.در فصل دوم، انسان را در چهار حوزه معرفت، احساس، عمل، علوم مورد ارزیابی قرار می دهد.

در این نوشته از تربیت اسلامی، فلسفه اسلامی، عرفان اسلامی و اخلاق اسلامی، صحبت شده و به اشاره میان دو جریان اسلامی و مسلمین در تربیت و فلسفه و عرفان و اخلاق خط فاصل گذاشته شده است؛ چون جریان التقاط همیشه ریشه در بیرون مرزهای اسلام ندارد که گاهی از دل مسلمین هم منشاء می گیرد و دستاورد مسلمین به اسلام بسته می شود.

این کتاب در عین اختصار ، حاوی نکات تربیتی فراوانی است که تامل خواننده را می طلبد.

در این محیط ( محیط باز ) به جای خصلتهای راستگویی ، تعاون، فداکاری، استقامت، صبر؛ شجاعت و ... و به جای ارزشهای اجتماعی چه خصلت یا ارزشی ، قابل پیگیری و سزاوار بازسازی است؟
اگر ما بتوانیم به جای این خصلتها و ارزشها ، شخصیت و حریت و تفکر را در کودک پایه بگذاریم کار بزرگی کرده ایم. شخصیتی که کودک را در برابر هجوم ها مسلط کند و به دیگران اجازه ندهد که به جای او تصمیم بگیرند و با دستور و یا نصیحت و دلسوزی بر او تحمیل کنند و حریتی که مهاجم را حتی اگر در عادتهای کودک رخنه کرده و در ناخودآگاه او نفوذ کرده باشد بیرون بریزد و این بار تحمیلی را بیندازد و این برگهای زرد را بگذارد تا در او دوباره جوانه ها و شکوفه ها سبز شوند و تفکری که بتواند لباس تازه ای برای او دست و پا کند و اندام عریان او را بپوشاند...