رابطه دین و فناوری

یکی از مسائل نوظهور در عرصه کلام اسلامی و ذیل عنوان کلام جدید، «ارتباط دین و یافته های بشری در عرصه علم و تجربه، از جمله فناوری» است. آیا دین و حیات مبتنی بر آن، با فناوری و تأثیرات غیرقابل انکار آن در تعارض است و آیا انسان، تنها قادر به انتخاب یکی از این دو است یا راهی برای سازش و هماهنگی میان این دو وجود دارد؟

کتاب «رابطه دین و فناوری» محصول چندین سال پژوهش نویسنده درباره مسأله رابطه دین و فناوری (تکنولوژی) است که از راهنمایی مهدی گلشنی (استاد برجسته دانشگاه صنعتی شریف) و حجت الاسلام عبدالحسین خسروپناه (رئیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران) نیز بهره برده است.

کتاب حاضر از پنج فصل تشکیل شده است:

فصل اول: با عنوان کلیات شامل چیستی دین، چیستی فناوری، نسبت فناوری با علوم تجربی، پیش‌ فرض‌ های فناوری و آثار و لوازم فناوری؛
فصل دوم با عنوان «موضع دین درباره فناوری»،‌ به این سؤال پاسخ می‌دهد که دین کدام‌ یک از پیش ‌فرض‌ های فلسفی، اخلاقی و روانی فناوری را می ‌پسندد یا طرد می ‌کند؟ همچنین تأثیر دین بر آثار و لوازم فناوری چیست؟
در فصل سوم با تأثیر فناوری بر دین آشنا می‌ شویم که شامل تأثیر فناوری بر معرفت دینی و رفتار جامعه دینی است؛
در فصل چهارم به بررسی و نقد آرای دیگران پرداخته می‌ شود؛
در فصل پنجم یا نتیجه ‌گیری، به این موارد توجه شده است: رابطه دین و فناوری در دوره‌ های تاریخی (ادبیات موضوع)، شیوه‌ های جلوگیری از تکوین تکنولوژی‌ های مضر به جوامع اسلامی و محیط زیست، روش‌ های حاکم شدن جهان ‌بینی اسلامی بر برنامه ‌ریزی ‌های تکنولوژیک، و فناوری اسلامی.