فلسفه و تئاتر: یک دیباچه

رابطۀ میان فلسفه و تئاتر درون‌مایۀ اصلی نوشته‌های افلاطون و ارسطو و بسیاری از دارم‌نویسان از آریستوفان گرفته تا تام استوپارد را تشیل می‌دهد. هرچند افلاطون در حکمی جنجالی نمایشنامه‌نویسان و بازیگران را به سبب تقلیدهای مشکوک‌شان از واقعیت از آرمانشهر خود تبعید می‌کند، ارسطو نشان می‌دهد که تئاتر، به ویژه تراژدی، در برانگیختن عواطف و درکِ خودمان نقشی اساسی دارد. علی‌رغم این گذشتۀ غنی، در فلسفۀ معاصر چندان به بررسی رابطۀ تئاتر و فلسفه پرداخته نشده است.
کتاب فلسفه و تئاتر نخستین کتاب در معرفی فلسفه و تئاتر است که در آن موضوعات و بحث‌های کلیدیِ تاریخچۀ فلسفه در رابطه با تئاتر بررسی می‌شوند.

مطالعۀ این کتاب برای علاقه‌مندان به فلسفه، تئاتر و مطالعات مرتبط با آنها در حوزۀ هنر و علوم انسانی جذابیت‌های فراوانی دارد.