تعداد اندکی از علمای شیعه معاصر ایران با انگیزه هایی چون اصلاح عقاید دینی و مبارزه با خرافات مذهبی، به آرای خاصی معتقد شده و در بعضی اندیشه ها به نظریات اهل سنت و گاهی وهابیت نزدیک شده اند. رضاقلی شریعت سنگلجی، ابوالفضل برقعی و مصطفی حسینی طباطبائی از شخصیت های مهم این طیف هستند. یکی از مهمترین اندیشه های این افراد، نظریه قرآن بسندگی است که در دو حوزه کفایت قرآن برای هدایت بشر و عدم نیاز به روایات برای تبیین آن مطرح است.
کتاب حاضر به نقد و بررسی نظریه قرآن بسندگی پرداخته است.