از دیدگاه سلفیون معاصر رابطه انسان پس از مرگ به شکل کامل از دنیا قطع گردیده و انسان پس از مرگ قادر به هیچ گونه ادراکی نیست. بر این اساس توسل به اولیای الهی در زمان حیات برزخی امری لغو و بیهوده تلقی شده است. بر خلاف این دیدگاه، جمهور عالمان اهل سنــت _ و حتی چهره های شاخص جریان سلفیّه _ با استناد به روایات صحیح و صریح در تحقق سماع موتی، قائل به شنوا بودن اموات بوده اند.
در این کتاب ضمن بیان ادله موافقین و مخالفین، به نقد و بررسی ادله مخالفین و اثبات مسأله شنوا بودن اموات بر اساس مبانی مورد پذیرش سلفیّه پرداخته شده و ضمن ابطال نظر مخالفین، با تبیین دیدگاه ابن تیمیه و برخی دیگر از چهره های شاخص سلفی، تعارض دیدگاه آنان با سلفیون معاصر بیان شده است.