در تاریخ ادب فارسی، شاعران زیادی با عنوان «مردمی» قلمداد می شوند. ولی در دوره معاصر، به ویژه بعد از مشروطه، که شعر اجتماعی تر می شود دیده نشده که صاحب نظران حوزه ادب فارسی در مورد شاعری این چنین بگویند و راجع به او این گونه روایت کنند؛ "آقاسی را به سازمان تبلیغات مشهد دعوت کردیم. سالن اجتماعات آن جا ششصدنفر بیشتر ظرفیت نداشت. با حضور آقاسی، آن سالن اجتماعات مملو از جمعیت می شود و سه طبقه پر می گردد. سازمان تبلیغات از مشتاقان شعر او تا آن جا که از ترس فروریختن ساختمان 2 آتش نشانی را در جریان قرار می دهد. " از ویژگی هایی که در چشم انداز رنگین کمانی شعر آقاسی قابل درنگ است «اعتراض» است و «اعتراض»! اعتراض در چارچوبی عقلایی. اکثر اعتراض های این شاعر دردمند، با روحیه انقلابی اش گره می خورد.
جان مولا حرف حق را گوش کن؛
شمع بیت المال را خاموش کن
گزیده کتاب
برشی از کتاب:
دوستی نقل می کرد در مجلسی نشسته بودیم که کارمندان شهرداری و شهرداران آنجا جمع بودند. آقاسی رفت پشت تریبون، اولین شعری که خواند این بود؛ سرافرازان برای سرفرازی ضرورت دارد آیا برج سازی؟ و می گفت می دیدم یکی یکی افراد از صف اول دارند بلند می شوند و بیرون می روند!
آقاسی شعر را به دقیقه اکنون، با توجه به شرایط فرهنگی - اجتماعی می سرود. اگر قدری بیشتر در شعر آقاسی غور کنیم این مواقع شعرش به یک سخنرانی حماسی هنرمندانه تبدیل می شود.