درباره حقیقت و ناحقیقت

بخشی از کتاب:

«چقدر شگفت ‌انگیز و تازه و با این همه چقدر وهم‌ آلود و کنایه‌ آمیز! این‌ گونه است احساس من نسبت به تمامت هستی؛ احساسی برخاسته از دانایی من. برای یاری رساندن به خودم دریافته ‌ام که آدمیت کهن و حیوانیت کهن، در واقع، سراسر عصر نخستین و گذشتهٔ همهٔ موجودات احساس‌ مند، پیوسته سروده ‌اند، عشق ورزیده ‌اند، کینه ورزیده ‌اند، نتیجه ‌گیری کرده ‌اند – به ‌ناگهان در میانهٔ این رویا از خواب بیدار شدم، اما تنها تا آن اندازه بیدار و هوشیار که می‌ دانستم همچنان خواب می‌ بینم و برای این که نابود نشوم باید همچنان خواب ببینم: درست همان ‌گونه که آن ‌کس که در خواب راه می‌ رود، برای این که سقوط نکند باید همچنان در خواب بماند.»