تلخ ترین نوشته من

اثر حاضر به بررسی مسائل کشاورزی کشور می پردازد. این کتاب به صورت تاریخی مسائل کشاورزی و دامداری ایران را بررسی کرده است. این بررسی که در اکثر موارد، مستند به خاطرات شخصی خود و خانوادهٔ نگارنده و مشاهداتی غیر انتزاعی از دوران پیش از صنعتی شدن کشور تا به امروز را در بردارد، به پی گیری دست های خارجی و مشخصاً انگلیس و آمریکا و اسرائیل در کشاورزی و دامپروری کشور، بررسی اقدامات خوب و بد حاکمان در دوران ستمشاهی و نظام اسلامی، مشکلات دوره های مختلف و…. پرداخته و این کتاب را به پدیده ای بی بدیل تبدیل می کند، که هم سند تاریخی سیر کشاورزی در کشور و مشخصاً استان خراسان است و هم دست های داخلی و خارجی دست اندر کار ضعف کشاورزی را توضیح می دهد. از سوی دیگر این موارد مستند به اسناد تاریخی نیست و مشاهدات مستقیم نگارنده را بازتاب می دهد.
این کتاب نه راه افراط رفته و همه موارد را به خارجی ها نسبت داده و نه راه تفریط رفته و همه چیز را به بی عرضگی خودمان نسبت داده است. اما آسیب شناسی های دقیقی از فرهنگ عمومی (وضعیت فرهنگی تولید و مصرف و حتی الزامات تربیت اقتصادی اشاره دارد)، نقش ویران کنندهٔ یارانه های دولتی، رانت خواری ها، مدیریت های جهادی و غیرجهادی، کاغذبازی ها، عدم محاسبهٔ درست و انجام کارهایی به نام حمایت از کارگر که تولید را از بین برده و عملاً موجب بیکاری می شود و… جزو موارد برشمرده شده در این کتاب است.