تراژدی مرگ سوژه در عصر رسانه ‌ها

تراژدی مرگ سوژه در عصر رسانه‌ها
به کارگیری ستاره‌ها در نقش‌های مختلف، از شیوه‌هایی است که با کمک آن ، سوژه را قطعه قطعه می‌کنند. مخاطب، شخصیت ستارۀ فیلم را نمادی از شخصیت خود می‌بیند و بخشی از سوژگی خود را می‌سازد. اما در فیلم بعدی همان ستاره در نقشی کاملاً متفوت ظاهر می‌شود. ناهمخوانی شخصیت ستاره در دو فیلم، موجب ناهمخوانی و قطعه قطعه شدن شخصیتِ مخاطب می‌شود. برای نمونه، آل پاچینو در بوی خوش زن، وکیل مدافع شیطان و بی‌خوابی کاملاً متفاوت است. البته اشتراکاتی نیز در این نقش‌ها وجود دارد که توجه مخاطب را جلب می‌کند. نوع دیگر قطعه قطعه شدن زمانی روی می‌دهد که دو ستاره در برابر هم قرار می‌گیرند. نظیر فیلم مخمصه که صحنۀ رویارویی آل پاچینو و رابرت دنیروست. تحت تأثیر بازی بی‌نقص آن دو، بیننده در یک لحظه خود را در جایگاه یکی از آن دو می‌بیند و بعد به جایگاه دیگری می‌رود. هنگام تماشای رویارویی دو ستاره، بیننده در حالت سردرگمی قرار می‌گیرد و نمی‌تواند انتخاب کند که با ال پاچینوی برون‌گرا یکی شود یا با دنیروی درون‌گرا: انتخاب یکی شدن با یک دزد حرفه‌ای با یک کاراگاه باهوش.