روضه الشهدا

روضه الشهدا از مهم ترین، مشهورترین، پرخواننده ترین و قدیم ترین مقتل های فارسی - نوشته ملاحسین واعظ کاشفی (840 - 910ق) از نویسندگان و سخنوران برجسته هرات در قرن نهم و دهم است.

این کتاب سنت روضه خوانی را در ایران بنیان نهاد و منشا روایی تعزیه شد. شاعران و نویسندگان و داستان سرایان متعددی از روضة الشهدا برای خلق آثار ادبی و هنری الهام گرفتند.تاکنون ده ها اثر به تقلید از این کتاب پدید آمده است.روضة الشهدا در ده باب و به سال 908 ق در اواخر عهد تیموریان تألیف شد. تمرکز کتاب بر واقعه کربلاست، ولی ابوابی از آن به شرح مصائب سایر انبیا و امامان شیعه پرداخته است. از یک دیدگاه می توان آن را داستانی تاریخی با ارزش های ادبی دانست تا متنی تاریخی و موثق. چراکه برخی محققان تاریخ عاشورا، ایرادهای جدی بر مستند بودن مطالب کتاب وارد کرده اند.
شهرت روضة الشهدا علاوه بر روایت ان و زبان فارسی متن، به دلیل عبارت پردازی های زیبا، ابعاد عرفانی و زبان ادبی آن است.

نویسنده با نثری جذاب و با بهره گیری از عناصر داستانی اثری ماندگار برای مردم در طول چند سده فراهم آورده است.