مداخله در بافت‌ مجتمع ‌های زیستی؛ تحلیلی انتقادی بر سند 2030

تحول در بستر پُر تلاطمِ تغییرات اجتماعی در ایران با پیروزی انقلابِ اجتماعیِ اسلامی اتفاق افتاد. این تحول به معنای تحققِ راهبردی مداخله ­‌گرانه، انقلابی و لذا ایجابی در برابر الگوی مداخله در بافت مجتمع‌ ­های زیستی در ایرانِ قبل از انقلاب بود که با توجه به جهت ­‌گیری اسلامی و فراملّی انقلاب، کیفیتِ تغییرات را ـ مشابه تحولات جهانی ـ از سطح مداخله‌ های ملّی به سطح فراملّی ارتقاء داد؛ بنابراین بازخوانی انتقادیِ کیفیتِ روابط و تعامل‌ های یاد شده از سطوح خُرد تا کلانِ ملّی و بین ­‌المللی، مقدمه‌­ای بر شناخت تغییراتِ بافت مجتمع ­‌های زیستی در ایران پس از انقلاب اسلامی و به بیان دیگر، درآمدی بر چگونگی حضور متقابل ایران در جهان و بالعکس است. در راستای بررسی چگونگی این رابطه­ متقابل و تاثیرهای آن بر بافت مجتمع‌ های زیستی، اسناد جهانی ‌ای که با شرکت دولت ‌­ها در برنامه ‌­های نهاد­های بین ­المللی تدوین شده‌ ­اند، نمونه ­‌های مناسبی می‌­ باشند. از متأخرترین اسناد منتشر شده، سند توسعه پایدار 2030 است که برایند تجربه ‌های جهانی در طراحی الگویی خاص برای جهان امروز و آینده است؛ از این رو در این تحقیق، تحلیل محتوایی سند برای شناخت ماهیت و کیفیت روابط میان عوامل داخلی و بیرونی مؤثر در الگوی مداخله، مد نظر قرار گرفته است.