مرگ / خدا

مرگ:

(پرده به روی کلاینمن که در تختخوابش خوابیده باز می‌شود. ساعت دو بعد از نیمه‌شب است. ضرباتی به در می‌خورد تا اینکه بالأخره کلاینمن با سعی و تقلای زیاد از خواب بلند می‌شود.)

کلاینمن: هان؟

صداها: درو واکن! هی... بجنب، می‌دونیم که اون تویی! واکن درو! یالا واکن!...

کلاینمن: هان؟ چی؟

صداها: زودباش، واکن!

کلاینمن: چی؟ صبر کنین! (چراغ را روشن می‌کند.) شما؟

صداها: یالا، واکن! بجنب!

کلاینمن: کی هستین؟

صدا: بجنب کلاینمن... زودباش.

کلاینمن: هکر...این صدای هکره. هکر؟

صدا: کلاینمن، می‌شه درو واکنی؟

کلاینمن: اومدم، اومدم. خواب بودم... صبر کن! (با تقلای زیاد و تلوتلوخوران به راه می‌افتد. به ساعت نگاه می‌کند.) خدای من، ساعت دو و نیمه... اومدم، یه دقیقه صبر کن.

(در را باز می‌کند و نیم دوجین مرد وارد می‌شوند.)

هنک: محض رضای خدا کلاینمن، کَری مگه؟