آموزش و یادگیری تاریخ

پیدایش رویکردهای نو در تاریخنگاری و شکلگیری انتظارات جدید اجتماعی از تدریس رشتههای علوم انسانی، بهویژه تاریخ، در سطح آموزش عالی سبب شده است تا انقلاب بزرگی در رویکردهای موجود به تدریس و یادگیری تاریخ رخ دهد. گذشته از آن افزایش کمی و کیفی دانشجویان رشته تاریخ و تنوع خاستگاهها و گرایشهای فرهنگی و اجتماعی آنها موجب شده است تا تمهید شیوههای جدید تدریس و یادگیری تبدیل به نیازی جدی شود. نویسندگان کتاب حاضر با بررسی شیوههای برنامهریزی درسی و رویکردهای یادگیری و تدریس در چندین دانشگاه معتبر دنیا کوشیدهاند تا علاوه بر ارائه تصویری دقیق از رویکردهای موجود در این زمینه به ارائه راهکارهایی بپردازند که ترکیبی از عناصر تأثیرگذار در هر دو رویکرد عمده موجود در این عرصه باشد، یعنی رویکردهای محتوابنیاد و مهارتبنیاد. نویسندگان معتقدند که تحقق رسالت آموزش دانشگاهی تاریخ در گرو اتخاذ رویکردی است که بتواند اهداف این دو رویکرد را به طور همزمان محقق کند.

کتاب حاضر به عنوان کتابی مبنایی برای ارتقای کیفیت آموزش در جامعه دانشگاهی تاریخ ترجمه شده است و دانشجویان رشته «آموزش تاریخ» در مقطع کارشناسی نیز می‌توانند از این کتاب، به عنوان منبعی جنبی، برای دروس تخصصیِ تربیتی (نظیر «راهبردهای تدریس»، «برنامه‌ریزی درسی»، «طراحی آموزشی»، و «فلسفه معلمیِ» آموزش تاریخ) استفاده کنند.